HVELFA

(-da, -dr), v. to upset, overturn, with dat. (hann hvelfdi nökkvanum undir sér); impers., skipinu hvelfdi, the ship capsized.

* * *

ð, causal from hválfa: to arch, vault, with acc.; allt húsit hvelfði hann innan, Stj. 563; var þar upp af hvelft ræfrit, Fms. v. 339: hvelfðr, vaulted, Stj. 12.

II. proncd. hvolfa, to turn (a ship or vessel) upside down, with dat.; ef maðr hvelfir skipi undir manni, Grág. ii. 130; hann kastaði árunum ok hvelfði nökkvanum undir sér, Fms. ii. 182; hann hvelfir skipinu undir þeim, Fb. ii. 220.

2. impers. to capsize; hvelfði þar skipinu undir þeim, Fms. i. 293; hallaði því næst skipinu svá at inn féll sjórinn ok því næst hvelfði, ix. 320, v. 1.; réru dvergarnir á boða ok hvelfði skipinu, Edda 47; þá laust hviðu í seglit ok hvelfði skipinu, Ld. 326; þá rekr á hvassviðri mikit ok hvelfir skipinu, 58, Fs. 150.

3. to pour out of a vessel; h. vatni úr fötu, to pour water out of a bucket; tveir vóru at hvölfa elfum ölva í iðra sá, Stefr Ól.: cp. Engl. to whelm, overwhelm, which may be a kindred word.